Spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki

20 kwietnia 2016 roku odbyło się spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki. Tematem rozmowy stała się książka Margaret Mazzantini, pt. : „Powtórnie narodzony”. Ta poruszająca i zaskakująca powieść, w której nic nie jest takie jak nam się wydaje, przenosi nas w świat głębokich uczuć i emocji. To opowieść o miłości i śmierci, wielkiej odwadze, ale także  strachu i ludzkich słabościach, trudnych wyborach, które na zawsze zmieniają bieg życia. Wreszcie jest to historia o okrucieństwie i barbarzyństwie w "cywilizowanym" współczesnym świecie, bowiem jej tłem staje się wojna na Bałkanach.

Główna bohaterka, Gemma mieszka wraz z rodziną w Rzymie. Pewnego dnia dzwoni do niej Gojko, bośniacki poeta i wielki przyjaciel z czasów, gdy Gemma przebywała w Sarajewie pisząc pracę magisterską o Ivo Andriću, serbskim pisarzu. Od ich ostatniego spotkania minęło wiele lat. Teraz jest okazja, by znów zobaczyć miejsca, po których oprowadzał ją Gojko. To dzięki niemu, w tym mieście, które stało się areną dla okrutnej, bratobójczej wojny, poznała Diega, fotografa z Genui, miłość swojego życia. Podróż do Sarajewa i ponowne spotkanie z przyjacielem to powrót do miejsc już poznanych i zapamiętanych, próba pogodzenia się z przeszłością, której nie można wymazać z pamięci. Ta podróż to również przypomnienie szczęśliwych chwil życia z Diegiem, ojcem jej szesnastoletniego syna Pietra. Zabierając go do Sarajewa, Gemma chce pokazać mu świat tak dla niej ważny i tym samym przybliżyć mu postać zmarłego ojca, którego nigdy nie poznał. Historia ich miłości i wspólnego życia kryje w sobie jednak prawdę, o której Gemma boi się powiedzieć nastoletniemu synowi, a która dla niej samej, w zetknięciu z nowymi okolicznościami, okazuje się zaskoczeniem.

Powieść Margaret Mazzantini bardzo nas poruszyła. To piękna, wzruszająca historia o miłości i przyjaźni w trudnych czasach wojny, kiedy nikt nie jest bohaterem. Autorka opiera się głównie na wspomnieniach Gemmy, związanymi z jej prywatnym życiem i osobistą stratą, ale również opisach strasznych scen wojennej rzeczywistości, zastygłych w kadrze ludzkich tragedii, na które patrzy się z "chorobliwą ciekawością" nie mogąc nic zrobić. Przeplata je z teraźniejszym życiem ukształtowanym przez doświadczenia i przeżycia. Zwróciłyśmy szczególną uwagę na piękny, poetycki język powieści, którym autorka opisuje losy bohaterów. Ten kontrast między językiem a obrazem jeszcze bardziej podkreśla ogrom nieszczęścia. Bardzo szczegółowo i realistycznie opisuje reakcje, nastroje, gesty i uczucia swoich bohaterów. Dzięki temu możemy ich sobie wyobrazić, a przede wszystkim wejść w ich świat i przeżyć z nimi ich czas. Polecamy tę wzruszającą, smutną, ale także pełną nadziei opowieść.